Χρόνος – Zaman – Στιγμές από την Τουρκία: Έκθεση στο Μουσείο Φωτογραφίας Θεσσαλονίκης

Το Μουσείο Φωτογραφίας και ο εκδοτικός οργανισμός “Zaman” της Τουρκίας συνδιοργανώνουν στο χώρο του Μουσείου…

(Αποθήκη Α’, Λιμάνι) την έκθεση «Χρόνος / Zaman / Στιγμές από την Τουρκία», στα πλαίσια του Παράλληλου Προγράμματος της PhotoBiennale και του προγράμματος «Θεσσαλονίκη-Σταυροδρόμι Πολιτισμών», που φέτος έχει ως θέμα του τη Νοτιοανατολική Ευρώπη.

Τα εγκαίνια της έκθεσης θα τελέσει την Πέμπτη 13 Σεπτεμβρίου στις 20.00 ο Υπουργός Μακεδονίας και Θράκης κ. Θεόδωρος Καράογλου.

Χώρος: Μουσείο Φωτογραφίας Θεσσαλονίκης (Αποθήκη Α’, 1ος όροφος, Λιμάνι)

Η έκθεση πραγματοποιείται υπό την αιγίδα του Υπουργείου Μακεδονίας και Θράκης, με την οικονομική υποστήριξη της εφημερίδας “Zaman” και του ΟΠΑΠ, καθώς και με τη συνεργασία του Τουρκικού Προξενείου Θεσσαλονίκης.
Σε συνδιοργάνωση με τον Οργανισμό Λιμένος Θεσσαλονίκης, έργα της έκθεσης παρουσιάζονται στον εξωτερικό χώρο, στην άκρη της Α’ Προβλήτας του ΟΛΘ, πίσω από την Αποθήκη Δ’.

Αναγνωρίζοντας τις αξίες της πολυπολιτισμικότητας, της ειρήνης, αλλά και της συνεργασίας των λαών μέσω της τέχνης, το ΜΦΘ προχώρησε στη συνδιοργάνωση αυτής της έκθεσης, επιθυμώντας να συμβάλει ακόμη περισσότερο στην ενδυνάμωση των φιλικών σχέσεων που έχουν αναπτυχθεί μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας. Δεδομένης μάλιστα της εξαιρετικής μέχρι σήμερα συνεργασίας του Μουσείου με φορείς της Τουρκίας (επισυνάπτεται σχετικό παράρτημα), οι οποίοι τα τελευταία χρόνια προέβαλαν και ανέδειξαν το έργο Ελλήνων δημιουργών μέσα από σημαντικές διοργανώσεις, το ΜΦΘ δράττει την ευκαιρία να παρουσιάσει ένα ξεχωριστό οπτικό ταξίδι στη γειτονική μας χώρα, μέσα από τη ματιά διεθνών φωτογράφων που ταξίδεψαν στην πολυπολιτισμική Ανατολία.

Με αφορμή την επέτειο των 25 χρόνων κυκλοφορίας της το 2011, η εφημερίδα “Zaman” οργάνωσε το εγχείρημα “Time in Turkey”, προσκαλώντας 25 διεθνώς αναγνωρισμένους φωτογράφους από διαφορετικές χώρες του κόσμου (συμπεριλαμβανομένου και του Έλληνα Νίκου Οικονομόπουλου) να παρουσιάσουν, ο καθένας με τη δική του οπτική, όψεις και πτυχές της σύγχρονης Τουρκίας, τόσο μέσα από την καθημερινότητά της, όσο και μέσα από τα ιδιαίτερα θέματά της.
Η έκθεση “Time in Turkey” (Σχεδιασμός: Selahattin Sevi-Photo Editor, Εφημερίδα Zaman), παρουσιάστηκε μέχρι σήμερα σε 11 πόλεις στην Τουρκία (Kayseri, Κωνσταντινούπολη, Άγκυρα, Σμύρνη, Αντάνα, Εσκί Σεχίρ, Αντάλια, Erzurum, Trabzon, Samsun, Bursa) και στο Λονδίνο.

Ο κατάλογος της έκθεσης με τίτλο “Time in Turkey” κυκλοφόρησε το Νοέμβριο του 2011 από τον εκδοτικό οργανισμό “Zaman” (αγγλικά-τουρκικά) (ISBN:978-975-7678-42-7)
www.timeinturkey.org

Τα περισσότερα από 150 έργα της έκθεσης παρουσιάζονται μέσα από τέσσερις ενότητες:

Ο χρόνος στην πόλη

– O Bruno Barbey ταξίδεψε στην Κωνσταντινούπολη και φωτογράφισε τους κατοίκους της, αποτυπώνοντας την αίσθηση μιας μοντέρνας πόλης, η οποία όμως έχει διατηρήσει σε μεγάλο βαθμό τις παραδόσεις της, στην εργασία του Παγκόσμια Κληρονομιά.

– Ο Eric Bouvet με τη Νυχτερινή βάρδια στην Κωνσταντινούπολη, φωτογραφίζει την τουρκική αστυνομία εν ώρα καθήκοντος τη νύχτα. Καταγράφει την συμπεριφορά της αστυνομίας και τον τρόπο αντιμετώπισης των προβλημάτων που συναντούν οι αστυνομικοί, επιχειρώντας να μεταφέρει στις εικόνες του την ένταση κατά τη διάρκεια της δουλειάς τους.

– Η Rena Effendi περιγράφει την απότομη αλλαγή του αστικού τοπίου της Κωνσταντινούπολης, φωτογραφίζοντας το γάμο μιας νεαρής τσιγγάνας σε μια μικρή γειτονιά, με τον Τελευταίο χορό στο Tarlabaşı. Τα σπίτια των τσιγγάνων που ζουν στην περιοχή κατεδαφίζονται για να χτιστούν μοντέρνες κατοικίες και η αποχώρηση της 17χρονης νύφης συμβολίζει την απομάκρυνση των κατοίκων του Tarlabaşı για χάρη της ανάπτυξης.

– Ο Harry Gruyaert επικεντρώνοντας στα σχήματα, τις όψεις, τις κινήσεις και τα χρώματα της μητρόπολης, επιχειρεί να αποτυπώσει στη σειρά έργων Η Ενέργεια της Κωνσταντινούπολης την ενέργεια και το ρυθμό που διαπερνά την πόλη σε όλες τις εκφάνσεις της.

– Ο Ed Kashi παρατηρεί πώς εντάσσονται τα σύμβολα της οικονομικής εξέλιξης σε μια πόλη γεμάτη παραδόσεις, φωτογραφίζοντας εργασίες μέσα σε εργοστάσια αυτοκινήτων και πλυντηρίων και αποτυπώνοντας τους ταχείς ρυθμούς ανάπτυξης της Τουρκίας, τις υποδομές και τις επιδράσεις στην καθημερινότητα των κατοίκων της, στα έργα του με τίτλο Στη Μέση ενός Παγκόσμιου Μετασχηματισμού.

– O Massimo Mastrorillo στην εργασία του Το Πουθενά κοντά στο Παντού, επικεντρώνεται στην ομοιομορφία και τη συνακόλουθη μονοτονία των προαστίων που αναπτύσσονται γύρω από τις πόλεις. Φωτογραφίζει ανθρώπους και κτίρια στα προάστια της Κωνσταντινούπολης και του Γκαζιαντέπ της Ανατολίας, που αναπτύσσονται σε παράλληλες, αλλά τόσο διαφορετικές τροχιές.

– Ο Davide Monteleone μας ταξιδεύει Διαμέσου των Δαρδανελλίων και των στενών του Βοσπόρου, αποτυπώνοντας τις διαφορετικές αντιλήψεις που ενώνουν και χωρίζουν τα στενά του Βοσπόρου. Στις πολλαπλές αναγνώσεις των συμβολισμών των στενών, στον τρόπο που συνδέονται και αναπτύσσονται, ο Monteleone διακρίνει τα χαρακτηριστικά της ανθρώπινης συνύπαρξης.

– Ο Christopher Morris στη σειρά έργων του Η ιδιωτικότητα στην πολιτική, φωτογραφίζει τον Πρόεδρο της Τουρκίας Αμπντουλάχ Γκιουλ. Ο Morris, όπως λέει ο ίδιος, προτιμά να μας δείξει τις ιστορίες που αφηγείται το δημόσιο πρόσωπο που αποτυπώνεται στις εικόνες του, ακόμη κι όταν δεν είναι εκεί.

– Ο Anthony Suau στην Ιστορία της Αλλαγής, φωτογραφίζει τους ανθρώπους που συνετέλεσαν στον εκσυγχρονισμό της Κωνσταντινούπολης. Ακολουθεί επιχειρηματίες και δημοσιογράφους και απαθανατίζει στιγμές της καθημερινότητας τους, στη δουλειά τους και αλλού, όσο εκείνοι οδηγούν την πόλη τους ακόμη πιο μπροστά.

– Ο Gaël Turine με Την Κοιλάδα των Λύκων επιχειρεί να αποτυπώσει τη μεγάλη διεισδυτικότητα και διάδοση των τουρκικών σίριαλ εντός και εκτός των τουρκικών συνόρων, καταγράφοντας σκηνές από τα γυρίσματα της ομώνυμης τηλεοπτικής σειράς. Ο Turine φωτογραφίζει τους ηθοποιούς και τους τεχνικούς στο κινηματογραφικό πλατό, αλλά και τους θαμώνες στα καφενεία που παρακολουθούν πιστά το κάθε επεισόδιο του σίριαλ.

Ο τις ιστορίες που αφηγείται το δημόσιο πρόσωπο που αποτυπώνεται στις εικόνες του, ακόμη κι όταν δεν είναι εκεί.

– Ο Anthony Suau στην Ιστορία της Αλλαγής, φωτογραφίζει τους ανθρώπους που συνετέλεσαν στον εκσυγχρονισμό της Κωνσταντινούπολης. Ακολουθεί επιχειρηματίες και δημοσιογράφους και απαθανατίζει στιγμές της καθημερινότητας τους, στη δουλειά τους και αλλού, όσο εκείνοι οδηγούν την πόλη τους ακόμη πιο μπροστά.

– Ο Gaël Turine με Την Κοιλάδα των Λύκων επιχειρεί να αποτυπώσει τη μεγάλη διεισδυτικότητα και διάδοση των τουρκικών σίριαλ εντός και εκτός των τουρκικών συνόρων, καταγράφοντας σκηνές από τα γυρίσματα της ομώνυμης τηλεοπτικής σειράς. Ο Turine φωτογραφίζει τους ηθοποιούς και τους τεχνικούς στο κινηματογραφικό πλατό, αλλά και τους θαμώνες στα καφενεία που παρακολουθούν πιστά το κάθε επεισόδιο του σίριαλ.

Ο χρόνος που αλλάζει

– Ο Samuel Bollendorff εξετάζει από μια άλλη οπτική γωνία την οικονομική μεταμόρφωση της Τουρκίας στην εργασία του Κάτω από το Νερό. Φωτογραφίζει τους αγρότες που άλλαξαν τις παραδοσιακές τους συνήθειες για να προσαρμοστούν στην επικερδέστερη καλλιέργεια του βαμβακιού και παράλληλα αποτυπώνει το φράγμα του Ilisu, ένα αμφιλεγόμενο αρδευτικό έργο που απειλεί να καλύψει με νερό την αρχαιολογική περιοχή Hasankyef κατά την ολοκλήρωση του.

– Ο George Georgiou στον Νέο Δρόμο, αποτυπώνει τη συνύπαρξη παραδοσιακών και νέων στοιχείων σ’ ένα διαρκώς μεταβαλλόμενο περιβάλλον. Ο Georgiou φωτογραφίζει το υπό κατασκευή νέο οδικό δίκτυο της Τουρκίας και τη μεταμόρφωση των γύρω πόλεων, θέτοντας το ερώτημα για το όραμα πίσω από αυτό.

– Ο Guillaume Herbaut στις φωτογραφίες του με τίτλο Μαχητική Σιωπή, αποτυπώνει την καθημερινή ζωή και την εργασία μιας αγροτικής οικογένειας σε μια φυτεία τσαγιού στα βάθη της Τουρκίας.

– Ο Michel Vanden Eeckhoudt μας δείχνει στιγμιότυπα της καθημερινής ζωής από μια οικογένεια της νομαδικής φυλής των Γιουρούκων, στη σειρά έργων του Στην Οροσειρά του Ταύρου με τους Γιουρούκους. Τα μέλη της οικογένειας, που μετακινείται συνεχώς μεταφέροντας όλα της τα υπάρχοντα και φροντίζοντας τα διαφόρων ειδών ζώα της (καμήλες, πρόβατα κ.ά.), συγκεντρώνονται όλα μαζί μόνο το βράδυ, στις πρόχειρες σκηνές που στήνουν σε διαφορετικό μέρος κάθε φορά.

– Η Ami Vitale φωτογραφίζει στα έργα της Είμαστε όλοι δεμένοι σ’ έναν περίπλοκο ιστό την Καππαδοκία και αναζητά τα κοινά στοιχεία και χαρακτηριστικά που ενώνουν τους ανθρώπους, παρά αυτά που τους χωρίζουν.

– Ο Νίκος Οικονομόπουλος διήνυσε μια απόσταση 8.000 χιλιομέτρων, στα σύνορα της Τουρκίας με τη Γεωργία, την Αρμενία και το Ιράν, πέρασε μέσα από την Ανατολία και την Καππαδοκία και επέστρεψε στην Κωνσταντινούπολη. Στο Πορτραίτο της Τουρκίας, απεικονίζει ανθρώπους και αξίες που παραμένουν αναλλοίωτες σε μια χώρα που αλλάζει.
Ο χρόνος στους ανθρώπους

– Η Claudine Doury με την Περήφανη Θέση, φωτογραφίζει τις γυναίκες εργάτριες στις τουρκικές βιοτεχνίες υφασμάτων. Η περηφάνια που αναδεικνύεται από τον τρόπο που πόζαραν μπροστά στο φακό θυμίζει, όπως λέει η δημιουργός, τα πορτραίτα των Φλαμανδών ζωγράφων του 17ου αιώνα.

– Ο Reza, ορμώμενος από προσωπικά του βιώματα, ασχολείται στην εργασία του Από τη Μέρα της Ashura με τη θρησκευτική τελετή Η Μέρα της Ashura, όπου οι πιστοί αυτομαστιγώνονται μέχρι να ματώσουν.

– Η Vanessa Winship στις φωτογραφίες της με τίτλο Καμιά Βιασύνη, φωτογραφίζει τα πορτραίτα των παιδιών που συμμετέχουν στην Ολυμπιάδα Τουρκικής Γλώσσας στην Άγκυρα.

Η Wihship δίνει τη δική της ερμηνεία στην έννοια του χρόνου, καθώς η τεχνική που χρησιμοποιεί απαιτεί ιδιαίτερη προετοιμασία και κάθε πορτραίτο φωτογραφίζεται μόνο μια φορά.
Ο χρόνος που μένει αναλλοίωτος

– Η Jane Evelyn Atwood στο Ταξίδι στο Κέντρο της Γης, κατεβαίνει 350 μέτρα κάτω από τη γη στο ανθρακωρυχείο της τουρκική πόλης Zonguldak και καταγράφει τις συνθήκες εργασίας και την καθημερινότητα των εργατών.

– Η Kathryn Cook επιχειρεί ένα ταξίδι πίσω στο χρόνο στην επαρχία Ahlat, με τις φωτογραφίες της με τίτλο Μόνο τα Δέντρα Μπορούν να Αγγίξουν Εκείνη την Ιστορία. Εκεί, φωτογραφίζει σημεία και τοποθεσίες που επιβίωσαν σχεδόν αναλλοίωτες από την αυτοκρατορία των Ασσύριων, των Μεδίκων, των Βυζαντινών, των Οθωμανών και συνεχίζουν την πορεία τους στο χρόνο. – Η Carolyn Drake στη Λαοθάλασσα φωτογραφίζει έναν επαγγελματικό αγώνα ποδοσφαίρου και ένα ερασιτεχνικό παιχνίδι στα γήπεδα του Βόσπορου. Η Drake επιχειρεί να αποτυπώσει το πάθος των οπαδών, αλλά και την ελευθερία των ερασιτεχνών να παίζουν το παιχνίδι που αγαπούν.

– Ο Steve McCurry με τη Φωτογραφία του Πάθους, επιχειρεί να αποτυπώσει το τελετουργικό Σέμα των Δερβίσηδων της Μπούρσα. Ο McCurry φωτογραφίζει τους καθημερινούς ανθρώπους που συμμετέχουν καθημερινά στο τελετουργικό, προσεύχονται και διαβάζουν βιβλία.

– Ο Paolo Pellegrin μας παρουσιάζει μέσα από τα έργα του με τίτλο Μια σκηνή από 100 χρόνια πριν, τους ιστορικούς αγώνες πάλης με λάδι “Kırkpınar” κοντά στην πόλη Εντιρνέ. Πρόκειται για μια παράδοση που κρατά εδώ και εκατοντάδες χρόνια στην περιοχή.

– Ο Anders Petersen με την εργασία του Βάζω τις σκέψεις μου στην άκρη όταν φωτογραφίζω, επιχειρεί να αποτυπώσει εικόνες και στιγμιότυπα από την πορεία του χρόνου στην Κωνσταντινούπολη, μέσα από την καθημερινή ζωή ειδικών ομάδων πληθυσμού, αλλά και μειονοτήτων που ζουν εκεί.

Jane Evelyn Atwood(US), Bruno Barbey(MA), Samuel Bollendorff(FR), Eric Bouvet(FR), Kathryn Cook(US), Claudine Doury(FR), Carolyn Drake(US), Νίκος Οικονομόπουλος(GR), Rena Effendi(AZ), George Georgiou(CY), Harry Gruyaert(BE), Guillaume Herbaut(FR), Ed Kashi(US), Massimo Mastrorillo(IT), Steve McCurry(US), Davide Monteleone(IT), Christopher Morris(US), Paolo Pellegrin(IT), Anders Petersen(SE), Reza(AZ), Anthony Suau(US), Gaël Turine(BE), Michel Vanden Eeckhoudt(BE), Ami Vitale(US), Vanessa Winship(GB)

 Οι φωτογραφίες του θέματος είναι έργα των: 1. Herbaut, 2. Monteleone, 3. Bouvet, 4. Barbey, 5. Mccurry