Από τον Εκδοτικό Οργανισμό Λιβάνη κυκλοφορεί το βιβλίο Χρυσές τουλίπες του Παναγιώτη Ρουμελιώτη.
Το 1636-1637 στην Ολλανδία εμφανίστηκαν για πρώτη φορά οι μεσάζοντες ανθοπώλες στο εμπόριο της τουλίπας. Μετέτρεψαν την αγορά των φυσικών προϊόντων σε χρηματοπιστωτική αγορά. Κερδοσκόπησαν σε βάρος των παραγωγών και των καταναλωτών και έτσι ξέσπασε η πρώτη χρηματοπιστωτική κρίση, Η ΚΡΙΣΗ ΤΗΣ ΤΟΥΛΙΠΑΣ.
Έκτοτε η τεχνική αυτή χρησιμοποιήθηκε σε όλο το φάσμα των χρηματοπιστωτικών αγορών, με αποτέλεσμα τις «φούσκες».
Η μέχρι τώρα ιστορική εμπειρία κατέδειξε ότι τα ισχυρότατα κερδοσκοπικά και τραπεζικά συμφέροντα, ενισχυμένα από την παγκοσμιοποίηση και έχοντας αποδυναμώσει τις εθνικές κυβερνήσεις, πετυχαίνουν να επιβάλουν και να διασφαλίσουν τα δικά τους συμφέροντα σε βάρος των αδύναμων κοινωνικών στρωμάτων.
ΜΗΝ ΧΑΣΕΙΣ!
Σίγουρο είναι ότι οι χρηματαγορές αποτελούν ένα «δημόσιο αγαθό», απαραίτητο για την εξασφάλιση της χρηματοδότησης της οικονομίας και των κοινωνικών αναγκών. Πρέπει, όμως, να λειτουργούν με βάση το όφελος της οικονομίας και της κοινωνίας γενικότερα και όχι να αφήνονται στα χέρια των κερδοσκόπων για να πλουτίζουν και να φτωχοποιούν κοινωνίες. Η επαναρρύθμιση ενός νέου κανονιστικού πλαισίου μπορεί να τις επαναφέρει σ’ έναν ορθολογικό τρόπο λειτουργίας.
Ο Παναγιώτης Ρουμελιώτης γεννήθηκε στο Σουέζ της Αιγύπτου.
Είναι Πρόεδρος του ΔΣ του Διεθνούς Αερολιμένα Αθηνών «Ελ. Βενιζέλος».
Επίσης Ομότιμος Καθηγητής Διεθνούς και Ευρωπαϊκής Οικονομίας στο Τμήμα Διεθνών και Ευρωπαϊκών Σπουδών του Παντείου Πανεπιστημίου.
Είναι πτυχιούχος του 6ου Τμήματος του Πανεπιστημίου της Σορβόνης (Ecole des Hautes Etudes en Sciences Sociales), διδάκτωρ (doctorat 3e cycle) στις Οικονομικές Επιστήμες του Πανεπιστημίου της Σορβόνης και διδάκτωρ (doctorat d’ Etat) στις Οικονομικές Επιστήμες του Πανεπιστημίου του Παρισιού II.
Διετέλεσε Διευθυντής του Ινστιτούτου Διεθνών Σχέσεων (ΙΔΙΣ) του Παντείου Πανεπιστημίου και Πρόεδρος του Ινστιτούτου Οικονομικών Προβλέψεων του Ευρωμεσογειακού Κόσμου (IPEMed – Institut de Prospective Economique du Monde Mediterraneen), καθώς και Επισκέπτης Καθηγητής στη Σορβόνη.
Από τον Μάρτιο του 2010 μέχρι τον Δεκέμβριο του 2011 διετέλεσε Αναπληρωτής Εκτελεστικός Διευθυντής στο Διεθνές Νομισματικό Ταμείο.
Έχει διατελέσει Υπουργός Εμπορίου και Εθνικής Οικονομίας.
Το 1989 εκλέχθηκε Ευρωβουλευτής και το 1997 Ειδικός Εκπρόσωπος του Συμβουλίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης (ΕΕ) στη Διαδικασία Σταθερότητας στα Βαλκάνια.
Το 2000 το Συμβούλιο της Ευρώπης και το Συμβούλιο της ΕΕ τον εξέλεξαν Πρόεδρο για τον Εκδημοκρατισμό και τα Ανθρώπινα Δικαιώματα στα Βαλκάνια.
Από τον Ιανουάριο του 2012 μέχρι τον Ιανουάριο του 2015 ήταν Αντιπρόεδρος του ΔΣ της Τράπεζας Πειραιώς (μη Εκτελεστικό Μέλος), Πρόεδρος της Επιτροπής Διαχείρισης Κινδύνων του ΔΣ, Μέλος της Επιτροπής Στρατηγικού Σχεδιασμού και συγχρόνως Οικονομικός Σύμβουλος Διοίκησης.
Έχει λάβει τις εξής διακρίσεις: Είναι Ανώτερος Ταξιάρχης του Τάγματος της Αξίας της Γαλλικής Δημοκρατίας και του Πατριαρχείου Ιεροσολύμων.
Έχει τιμηθεί με τα παράσημα του Μεγάλου Δουκάτου του Λουξεμβούργου, της Πολωνικής Δημοκρατίας, του Τιμίου Σταυρού του Αποστόλου Μάρκου του Πατριαρχείου Αλεξανδρείας, καθώς και με βραβεία της Γαλλικής Ακαδημίας Εμπορικών Επιστημών και του Glob Art Innovation της Αυστρίας.
Έργα του που κυκλοφορούν από τις εκδόσεις μας: Το Άγνωστο Παρασκήνιο της Προσφυγής στο ΔΝΤ (2012), Προς Έναν Πολυπολικό Κόσμο (2009), Παγκόσμια Οικονομική Διακυβέρνηση (2006), Ευρωπαϊκή Οικονομική Διακυβέρνηση (2005), Παγκόσμια Διακυβέρνηση ή Ηγεμονική Παγκοσμιοποίηση; (2002), Promoting Stability in the Balkans (2001), Η Πορεία προς την Παγκοσμιοποίηση (1996), Το Αύριο της Ευρώπης (1992).
Άλλα έργα του: Η Ενοποίηση της ΕΟΚ. Προβλήματα και Προοπτικές (1987), Η Ολοκλήρωση της Ευρωπαϊκής Κοινότητας και ο Ρόλος της Ελλάδας (1985), Η Οικονομική Κρίση και η Ένταξη της Ελλάδας στην ΕΟΚ (1980), Πολυεθνικές Επιχειρήσεις και Υπερτιμολογήσεις στην Ελλάδα (1978), Conjoncture et commerce international (1972).