Η Χρυσηίς Λιατζιβίρη και η ομάδα Syndram επιστρέφουν με το νέο τους έργο με τίτλο Η ζωή αυτή βασίζεται σε αληθινά γεγονότα, μία παράσταση εμπνευσμένη από την πραγματική ζωή…
Με αφορμή την παράσταση η Χρυσηίς Λιατζιβίρη, η οποία υπογράφει τη χορογραφία και τα κείμενα, μας λέει λίγα λόγια για την έμπνευση αυτού του έργου, ενώ μας αναλύει δύο βασικά χαρακτηριστικά της ζωής, την παρατήρηση και την επανάληψη.
CultureNow: Η ζωή αυτή βασίζεται σε αληθινά γεγονότα. Αυτός είναι ο τίτλος της παράστασης που παρουσιάζετε με την ομάδα Syndram στο Θέατρο 104. Πώς δημιουργήθηκε αυτή η παράσταση; Πού βασίζεται το κείμενό της και πώς συνδέεται ο λόγος με την κίνηση;
Χρυσηίς Λιατζιβίρη: Απαρχή του όλου concept αποτέλεσε μια δική μου προσωπική στιγμή που η έντασή της σε συναίσθημα στάθηκε ικανή να διατύνει τον χρόνο, να ενσταλαχθεί με κάθε λεπτομέρεια μέσα μου και να επανέρχεται αναμνησιακά και βιωματικά σε κατοπινό χρόνο. Αυτό το γεγονός με τη σειρά του γέννησε μέσα μου το ερώτημα «Τι είναι η ζωή και κατά πόσο χωρά ολόκληρη σε μια στιγμή;» Κι έπειτα στον αντίποδα αυτού οι πολλές στιγμές που συνθέτουν μια τόσο λίγη ζωή…; Κι η επανάληψη της εικόνας μιας ανάμνηση; Η επανάληψη είναι ίδιον της ζωής! Και η παρατήρηση της επανάληψης; Ή μήπως η επανάληψη μεταφρασμένη σε ακινησία; Αλλά η ζωή; Η ζωή είναι κίνηση! Ποια ζωή; Ποιανού ήρωα; Κι από αυτά όλα τί;
ΜΗΝ ΧΑΣΕΙΣ!
Τελικά η παράσταση όπως χαρακτηριστικά αναφέρει και ο τίτλος της αφορά στη ζωή και βασίζεται σε αληθινά γεγονότα. Ερευνά τη ζωή μέσα από το πρίσμα άλλοτε της παρατήρησης αυτής και άλλοτε της δράσης μέσα σε αυτή. Συνδιαλέγεται με στιγμές διατεταγμένες και με επαναλήψεις που όμως συνθέτουν πραγματικότητες.
Η παράστασή μας χρησιμοποιεί την επανάληψη, αντιδρά σε κοινά ερεθίσματα, σηματοδοτεί την ασημαντότητα της ίδιας μας της ζωής για κάποιον που δεν μας ξέρει, γίνεται ασταθής και απρόβλεπτη όσο και οι ανείπωτοι συνειρμοί του καθενός μας, εναλλάσει τα πρόσωπα με τους ήρωες και τα γεγονότα με τις εικόνες και χορεύει σε ρυθμούς ζωής την ξέφρενη επαναληπτική καθημερινότητα όλων.
Η παράστασή μας παρακολουθεί και παρακολουθείται την ίδια στιγμή, μιλά για την στιγμή, για τον έναν, για τους πολλούς, αρχίζει και τελειώνει γεγονότα και δεν προσπαθεί να προσδώσει ειρμό ή να ωραιοποιήσει την πραγματικότητα. Μετατρέπει την αλήθεια με τις γωνίες της σε κύκλους και κάποτε παύει τυχαία όπως και η ΖΩΗ.
Τα κείμενα που παρατίθενται στην παράσταση βασίζονται σε λεκτικούς αυτοσχεδιασμούς και ποιητικές αποδώσεις της κίνησης από τους performers και εμπνέονται από κείμενα Ελλήνων και ξένων ποιητών και πεζογράφων. Όσο για την σύνδεση λόγου και κίνησης ο τρόπος είναι ένας. Συνδέονται μέσω της δράσης. Ισορροπούν μαγικά μεταξύ τους αλληλοσυμπληρώνοντας το ένα το άλλο με έναν κοινό σκοπό που δεν είναι άλλος από την ίδια την παράσταση. Συνταγή δεν ακολουθήσαμε, μας οδήγησε επ’ αυτού η αλήθεια των γεγονότων. Κανένα από τα δύο δεν θα μπορούσε να λείπει! Δεν λείπουν άλλωστε και από την ίδια την ζωή.
C. N.: Θα μπορούσαμε να πούμε ότι πρόκειται για μια παράσταση που αναζητά το νόημα της ζωής;
Χ. Λ.: Πιστεύω ότι η ζωή είναι νοηματοδοτημένη από μόνη της! Τα ερωτήματα που μας γεννά υπαρξιακά και μη είναι για να μας προάγουν και για να την ανακαλύπτουμε εν τω βάθει της. Οι προσωπικές μας ερμηνείες επ’ αυτής δεν αλλάζουν το ρού της και επόυδενί δεν ανατρέπουν τα θαύμα της. Άρα και η παράστασή μου δεν θα μπορούσε παρα να επιβεβαιώνει το μεγαλείο της ζωής.
C. N.: Η παρατήρηση της ζωής μας και της ζωής των άλλων είναι κάτι που μας τη μαθαίνει ή κάτι που μας αποστασιοποιεί από αυτή; Πιστεύετε ότι αναγνωρίζουμε πότε πρέπει να γίνουμε πρωταγωνιστές και να δράσουμε, τόσο σε ατομικό όσο και σε συλλογικό επίπεδο;
Χ. Λ.: Η παρατήρηση είναι ίδιον του ανθρώπου αρκεί να μην τον μετατρέπει σε άβουλο θεατή και άκριτο δέκτη. Μόνο τότε μπορεί αυτή η λειτουργία να τον αποστασιοποιήσει από την ζωή. Η φύση της παρατήρησης αποκαλύπτει αλήθειες, επιβεβαιώνει και αναιρεί, ανελισει και αποκρυπτογραφεί. Η παρατήρηση με την διπλή της υπόσταση, την έξω και μέσα μας, είναι ένα εργαλείο στα χέρια του ανθρώπου και τον καθιστά κυρίαρχο στην ζωή του, ήρωα των προσωπικών του ιστοριών και διακριτικό ή μη συμμετέχοντα στις ζωές και των άλλων. Τότε και μόνο ο άνθρωπος μπορεί να προσδιοριστεί και συλλογικά και να δρά εναλλάσοντας τις δυναμικές, όπως λέμε και στον χορό, όποτε και όπως πρέπει.
C. N.: Η παράσταση προσπαθεί να μας διδάξει κάτι για τη ζωή ή είναι απλώς μία καταγράφη της που μας δείχνει το πώς είναι και όχι το τι είναι;
Χ. Λ.: Η παράσταση προσπαθεί να εμπνεύσει την ζωή αφότου εμπνεύστηκε από εκείνη! Μας αφορά το τι και τι ποιος της! Άλλωστε η ζωή δεν καταγράφεται, φωτίζεται από στιγμές και φωτίζει με την σειρά της γεγονότα και αλήθειες. Πώς είναι πράγματι να αποδίδεις π.χ. μια ανάσα; Και άραγε μπορείς;
C. N.: Με την ομάδα Syndram επιλέγετε να δημιουργείτε και να παρουσιάζετε έργα τα οποία είναι εμπνευσμένα από τη σύγχρονη πραγματικότητα. Λειτουργεί λυτρωτικά τόσο για τον καλλιτέχνη όσο και για τον θεατή να βλέπει παραστατικά όσο συμβαίνουν ή θα συνέβαιναν στη ζωή του;
Χ. Λ.: Για τον καλλιτέχνη σίγουρα! Αυτό σας το εγγυώμαι. Ο καλλιτέχνης είναι ένας πολύ ευαίσθητος δέκτης της κοινωνίας και της πραγματικότητας στην οποία ζει και αφουγκράζεται έντονα τις δονήσεις. Αυτές τον οδηγούν άλλοτε στο να τις αποδίδει και άλλοτε πάλι στο να τις αναδιαμορφώνει. Δεν ερμηνεύουμε ξέρετε την πραγματικότητα, την αποκαλύπτουμε μονάχα. Η αποκάλυψη αυτή γίνεται μέσα από την προσωπική αισθητική του κάθε δημιουργού και φιλτράρεται από τον ίδιο μέσα από την προσωπικότητά του. Επομένως και η απόδοση που δεν είναι άλλη από την παράσταση αφορά ή όχι και τον θεατή. Κι αν τον αφορά τότε τον λυτρώνει κιόλας!
C. N.: Έχετε κάποια σχέδια με την ομάδα Syndram που θα θέλατε να μοιραστείτε μαζί μας;
Χ. Λ.: Η ομάδα μου ονειρεύεται χωρίς να αιθεροβατεί… Δεν μας το επιτρέπουν άλλωστε και οι συνθηκές. Τώρα όλα μας τα σχέδια αφορούν στην εν λόγω παράσταση και στην περαιτέρω πορεία της και δρούμε αργανωμένα επ’ αυτού!
Η παράσταση H ζωή αυτή βασίζεται σε αληθινά γεγονότα, της Χρυσηίδας Λιατζιβίρη και της ομάδας Syndram παρουσιάζεται στο Θέατρο 104. Περισσότερες πληροφορίες εδώ.