Τέσσερις performer καλούνται στον Χώρο Τέχνης SourLiBooM από 29 έως 31 Ιανουαρίου 2016, να αναρωτηθούν, να εμπνευστούν και να δημιουργήσουν τα δικά τους project για την απώλεια και την απουσία. Τέσσερις διαφορετικές ιστορίες. Τέσσερις διαφορετικές προσεγγίσεις. Το ‘Χωρίς’ είναι μια σπονδυλωτή παράσταση για ό,τι χάσαμε, χάνουμε, θα χάσουμε.
Συμμετέχουν: Βάγια Καπουσίδου, Ιωάννα Παπαδοπούλου, Ναυσικά Στάθη, Αλεξάνδρα Τσοτανίδου
‘In between Time’ – Work In progress
‘Ανάμεσα στον χρόνο’ – Δουλειά σε εξέλιξη
ΜΗΝ ΧΑΣΕΙΣ!
Το σόλο στοχεύει να αναζητήσει μια κατάσταση παρεμπόδισης της ελευθερίας.
Αν είναι δυνατή η ελευθερία μέσα στα όρια που έχει θέσει ο κόσμος μας, τότε πώς μπορούμε μέσα σ’ αυτά εμείς να ισορροπούμε;
Ο πλανήτης σήμερα βρίσκεται υπό μια μορφή εντροπίας. Ο άνθρωπος σπάνια καταφέρνει να αναγνωρίσει το οτιδήποτε, ώστε να επικεντρωθεί στη δύναμη εντός του και να φτάσει στο πνεύμα του, που όντας μη προστατευμένο εκτίθεται σε κινδύνους.
Υπηρετώντας απλά τον κύκλο της ζωής αναζητούμε την ολοκλήρωση της πορείας μας, διότι μόνον έτσι θα συνεχίσει να υπάρχει ζωή.
Λέγεται πως η φύση πάντοτε μας δείχνει τον δρόμο, αρκεί εμείς να κρατήσουμε την ανάσα μας μέσα σε αυτή τη ροή και απλά να ακολουθήσουμε.
Concept/Performance: Ιωάννα Παπαδοπούλου
Επιμέλεια κοστουμιού: Νάντια Φιόρου
Θερμές ευχαριστίες στον Marc Silver για την παραχώρηση του video “There are no others, there is only us”.
‘amnesia’
Η θάλασσα. Είναι αυτή που αγγίζει τα κορμιά, χωρίς να τα ρωτήσει αν θέλουν το άγγιγμά της. Μετά έρχεται το ψύχος. Και υπάρχει μόνο μια ανάμνηση. Που αν δεν υπήρχε, η απώλεια θα ήταν λυτρωτική, γιατί δε θα έμενε τίποτα πίσω. Ο πόνος, ο πόνος σαν πόλη, ο πόνος μιας ανάμνησης, ο πόνος μιας πόλης που δεν υπάρχει. Σκοπός του περφόρμερ στο πρότζεκτ αυτό είναι να πειραματιστεί επί σκηνής με τη συνθήκη του πολέμου, περνώντας σταδιακά από το συμβολικό επίπεδο σε αυτό της πραγματικότητας.
Concept/Performance: Βάγια Καπουσίδου – Ναυσικά Στάθη
«Χωρίς εσένα»
Χωρίς. Απώλεια. Αρνητικό πρόσημο. Χάνω κάτι που ήθελα πολύ να έχω. Έτσι αντιλαμβανόμαστε την απώλεια. Τι γίνεται, όμως, όταν χάνουμε κάτι που έπρεπε να χάσουμε; Κάτι που από το φαινομενικό φως -αλλά πραγματικό σκοτάδι- μας βγάζει στο πραγματικό φως;
Ένα work in progress που πραγματεύεται τα πέντε στάδια της θλίψης με αφορμή τους αποχωρισμούς, μικρούς και μεγάλους, που βιώνουμε καθ’ όλη τη διάρκεια της ζωής μας.
Concept/Performance: Ναυσικά Στάθη
Video editing: Armen Nazaryan
Θερμές ευχαριστίες στον Αντώνη Σαρακατσιάνο για την πρωτότυπη σύνθεση του κομματιού ‘loss’.
The Beam
∙ the beam, n // (gymnastic discipline:balancing) // δοκός ουσ θηλ// δοκός ισορροπίας φρ ως ουσ θηλ
∙ beam, n // (light ray) // ακτίνα ουσ θηλ
∙ beam, vi // (light: shine) // φέγγω, λάμπω, ακτινοβολώ, λαμποκοπώ ρ αμ
Μία άσκηση ισορροπίας. Μία άσκηση αυτοσυγκέντρωσης. Μία άσκηση συνειδητοποίησης. Μία ακροβασία. Ένας παραλογισμός. Ο παραλογισμός της απώλειας.
Concept/Performance: Αλεξάνδρα Τσοτανίδου
Θερμές ευχαριστίες στη Σμαρώ Πλατιώτη για τις δραματουργικές συμβουλές