You don’t know what love is, έκθεση των Γιάννη Βούρου και Wolfgang Brenner

Η Αίθουσα Τέχνης Vlassis Art Gallery φιλοξενεί την έκθεση με έργα από τους Γιάννη Βούρο και Wolfgang Brenner με τίτλο «You don’t know what love is»…

… που θα διαρκέσει από την Τετάρτη 19 Σεπτεμβρίου έως και τις 12 Οκτωβρίου 2012.

Μία αφήγηση που ξεκινά από τη γένεση του έρωτα μέχρι την αμφίσημη και ρευστή κατάσταση της οριακότητας που ακολουθεί την απώλεια του. Στην έκθεση εξετάζονται οι διαφορετικές πτυχές του έρωτα, οι οποίες αν και εκ διαμέτρου αντίθετες η μία συμπληρώνει την άλλη, όπως το φως και η σκιά. Τα εγκαίνια της έκθεσης θα πραγματοποιηθούν την Τετάρτη 19 Σεπτεμβρίου, στις 20:00 (Βεροίας 6 Άνω Λαδάδικα) σε επιμέλεια της μουσειολόγου Γεωργίας Κουρκουνάκη, και η έκθεση θα διαρκέσει μέχρι τις 12 Οκτωβρίου 2012.

Όπως σημειώνει η επιμελήτρια της έκθεσης Γεωργία Κουρκουνάκη, σε κάθε ιστορία έρωτα υπάρχουν δύο όντα που το καθένα αποτελεί τον άγνωστο συντελεστή στις εξισώσεις του άλλου και όπως σε κάθε εξίσωση μόνο ένας άγνωστος είναι ικανός να φέρει τη λύση της. Ο έρωτας εγκύπτει, αναδύεται εκ του μηδενός και στοιχειοθετεί τις ατομικές ή συλλογικές βιογραφίες αποτελώντας ένα ξεχωριστό, μοναδικό σημείο της μοίρας που είναι αδύνατο να προβλεφθεί, αποφευχθεί ή ελεγχθεί. Ως τέτοιο, από τη γένεση του κι έπειτα προχωρά σταθερά σε μία άγνωστη πορεία, χωρίς την ικανότητα να ξεφύγει από την αυτοκτονική του προδιάθεση. Προχωρά μέσα στην ανησυχία και το φόβο, την επιθυμία και την αναστάτωση, αποτελώντας μια τέτοια δημιουργική ορμή, σχεδόν υπερβατική, ώστε τελικά να ενώνεται με το γίγνεσθαι της καλλιτεχνικής πράξης.

Λίγα λόγια για το έργο των καλλιτεχνών:Στα έργα του Γιάννη Βούρου εμφανίζονται μορφές ως άλλοι ηθοποιοί, σε βυζαντινότροπα tableau vivant, να συναινούν σε μία δεδομένη ερωτική κατάσταση. Ζευγάρια που φλερτάρουν, ερωτοτροπούν ή ο ένας συντροφεύει τον άλλον, σε στιγμές μετά από το ερωτικό πάθος παρουσιάζονται στα ζωγραφικά έργα του καλλιτέχνη.
Ο ερωτισμός των έργων του Βούρου δεν αποκαλύπτεται μόνο από την επιλογή του θέματος τους, κάτι που διαφαίνεται στο πλέγμα των σχέσεων που αναπτύσσεται ανάμεσα στις μορφές, αλλά και στις καθαυτές λεπτομέρειες της φόρμας. Ο πληθωρισμός της απεικόνισης του γυναικείου σώματος καθιστά τη γυναίκα πρωταγωνιστή, ένα πλάσμα κυρίαρχο στη δίπολη σχέση, με το έτερο ήμισυ της να κατέχει μία δευτερεύουσα σημασία στη σύνθεση, ενώ συχνά η παρουσία του μόνο υπαινίσσεται . Αυτή η υπόνοια είναι που μετατρέπει το γυναικείο γυμνό σε αντικείμενο παρατήρησης, σε σκηνές που συνήθως είναι απαγορευμένες για το αντρικό βλέμμα. Οι γυναίκες των έργων παρόλο που έχουν τη συνείδηση της παρουσίας του θεατή, δεν εμφανίζουν καμία συστολή για τη γύμνια τους, αλλά ατάραχες συνεχίζουν τις ασχολίες τους, πολλές φορές κοιτώντας στα μάτια το θεατή τους, γνωρίζοντας την κυριαρχία που ασκούν επάνω του.

Ο Wolfgang Brenner στα έργα του διαπραγματεύεται τη μετάβαση από την εσωτερική «τρικυμία»  που προκαλεί η απώλεια του έρωτα μέχρι την προσωπική κάθαρση, παρουσιάζοντας την κλιμάκωση των ψυχικών και πνευματικών διεργασιών που τη συνοδεύουν. Στα κολλάζ, τα ζωγραφικά και χαρακτικά έργα του διακρίνουμε το ζήτημα της φθοράς που εισβάλλει, εσωτερικεύεται και τελικά καταλύει τον έρωτα. Ready-made και εικόνες από τον πραγματικό κόσμο, τη διαφήμιση και τον κινηματογράφο συνδυάζονται με τις αναμνήσεις και τη φαντασία του καλλιτέχνη για να διαμορφώσουν ένα νέο αισθητικό αποτέλεσμα. Οι εικόνες που δημιουργεί περιγράφουν τις αναμνήσεις του τετελεσμένου έρωτα, όπως ιεραρχούνται από τις αισθήσεις και παίρνουν τη θέση τους στη μνήμη, μέσα από εικόνες, στιγμιότυπα του ερωτικού παρελθόντος συνδυασμένες με γραπτές δηλώσεις-τεκμήρια του έρωτα και της απώλειας του. Η γλώσσα που χρησιμοποιεί είναι συμβολική. Σύμβολα δανειζόμενα από την επιστήμη εκφράζουν το δυισμό και το κλειστό σύστημα που δημιουργεί η ερωτική σχέση, ενώ τα λουλούδια, ως σύμβολα της προσωπικής γλώσσας του καλλιτέχνη επαναλαμβάνονται, αναφερόμενα στη γυναικεία φύση και στη ματαιότητα του έρωτα.