Η παραγωγή του Θεάτρου Τέχνης «Υπερβολές!» που πρωτοπαρουσιάστηκε στο τέλος της περσινής σεζόν με αξιοσημείωτη επιτυχία, επιστρέφει στην Θεσσαλονίκη για δύο μόνο παραστάσεις.
Πρόκειται για μια πρωτότυπη σύνθεση και συνθήκη, όπου τρεις δημιουργοί με τη διπλή ιδιότητα συγγραφέα και σκηνοθέτη, κλήθηκαν να εξερευνήσουν ο καθένας ξεχωριστά και όλοι μαζί τα όρια της φανερής αλλά και της κρυμμένης, υπόγειας βίας που διέπει τις ανθρώπινες σχέσεις σήμερα.
Έτσι δημιουργήθηκαν ειδικά για την παράσταση, τρία νεοελληνικά μονόπρακτα, τρεις διαφορετικές ιστορίες που ερμηνεύονται από τρεις ηθοποιούς. Αυτό που τα ενώνει είναι η έντονη διάθεση για χιούμορ, η έμπνευση από τη σύγχρονη πραγματικότητα και η επιλογή των δημιουργών τους να κινηθούν σε ψυχικά τοπία όπου η βία αγγίζει όρια αμφιλεγόμενα, σκοτεινά και περίπλοκα. Όπως η εποχή μας.
«Υπερβολές!» συνηθίζουμε να λέμε για ό,τι θεωρούμε ότι ξεπερνά τα όρια του «κανονικού», του «φυσιολογικού». Τι θεωρείται όμως σήμερα «κανονικό» ή «φυσιολογικό» και ποιος μπορεί να ισχυριστεί ότι είναι σε θέση να τα ορίσει; Πώς είναι δυνατόν να μιλάμε για βία «κανονική» ή για συναισθήματα «υπερβολικά»; Ας μιλήσουμε για όλα αυτά…
ΜΗΝ ΧΑΣΕΙΣ!
Ταυτότητα παράστασης «Υπερβολές!»
- Κείμενα-Σκηνοθεσία (με σειρά παρουσίασης): Μαριάννα Κάλμπαρη, Βασίλης Μαυρογεωργίου, Γιάννης Καλαβριανός
- Σκηνικά-κοστούμια: Χριστίνα Κάλμπαρη
- Μουσική επιμέλεια: Νέστωρ Κοψιδάς
- Σχεδιασμός φωτισμού: Στέλλα Κάλτσου
- Βοηθός στο σχεδιασμό φωτισμού: Στέβη Κουτσοθανάση
- Συνεργάτις σκηνοθέτη (Μαριάννας Κάλμπαρη): Μαριλένα Μόσχου
- Βοηθός σκηνοθέτη (Βασίλη Μαυρογεωργίου): Στάθης Γεωργαντζής
- Οργάνωση παραγωγής: Αλεξάνδρα Χάμπαση
- Φωτογραφίες: Ελευθερία Νικολαΐδου
- Πρωταγωνιστούν( με σειρά εμφάνισης): Κατερίνα Λυπηρίδου, Άγγελος Μπούρας, Δέσποινα Γιαννοπούλου
ΤΑ ΜΟΝΟΠΡΑΚΤΑ (με σειρά παρουσίασης)
«Ο πατέρας μου ήταν ένας πολύ θυμωμένος άνθρωπος»
Κείμενο-σκηνοθεσία: Μαριάννα Κάλμπαρη
Με την Κατερίνα Λυπηρίδου
Συμμετέχουν Μαριάννα Κάλμπαρη/Μαριλένα Μόσχου
«Γύρισα στο πατρικό μου. Το μωρό έκλαιγε όλη μέρα. Και ο πατέρας μου ούρλιαζε..
Δε με ένοιαζε τίποτε. Ήθελα μόνο να πεθάνω. Ή μάλλον ήθελα να πεθάνει πρώτα εκείνο και μετά εγώ. Για να πεθάνω ήσυχη. Πόσο κακιά, πόσο αναίσθητη είσαι; σκεφτόμουν. Πόσο τρελή είσαι; έλεγε η μάνα μου. Κατέστρεψες τη ζωή σου. Γιατί; Για μια ιδέα; Για το θέατρο; Αφού στο είπα, δεν κάνεις για ηθοποιός…Και εγώ έκλαιγα.. Και το μωρό έκλαιγε, έκλαιγε με ασταμάτητους λυγμούς. Μέχρι τη μέρα που-»
«O άνθρωπος της διπλανής πόρτας»
Κείμενο: Βασίλης Μαυρογεωργίου, Άγγελος Μπούρας
Σκηνοθεσία: Βασίλης Μαυρογεωργίου
Με τον Άγγελο Μπούρα
Δεν σου κάνει εντύπωση όταν σε προσπερνάει στο δρόμο. Δεν τον παρατηρείς όταν κάθεται δίπλα σου στο λεωφορείο. Είναι ένας τυπικός , συνεπής, εργατικός άνθρωπος.
Δεν έχει δώσει ποτέ δικαίωμα. Μόνο τα καλύτερα έχουν να πουν γι’ αυτόν συνάδελφοι και γείτονες. Πάντα με 5 αστέρια τον αξιολογούν οι πελάτες του. Είναι ο άνθρωπος της διπλανής πόρτας.
«Παρακαλώ πολύ κλείστε την πόρτα όσο διαβάζετε τα χαρτιά θα περιμένω απ’ έξω…πολλά συμβαίνουν στις μέρες μας”.
«Πρώτη φορά συναντούσα άνθρωπο που μιλούσε σαν τρένο»
Κείμενο-Σκηνοθεσία: Γιάννη Καλαβριανού
Με τη Δέσποινα Γιαννοπούλου
Βασικό συστατικό της ζωής σε οργανωμένες κοινότητες είναι η εμπιστοσύνη πως ο καθένας κάνει σωστά τη δουλειά του. Μπαίνουμε σε κτίρια, ταξιδεύουμε, τρώμε, νοσηλευόμαστε, γιατί έχουμε ατύπως συμφωνήσει πως κάποιοι έχουν κατασκευάσει, οργανώσει και ελέγξει όλα όσα εμείς θα χρησιμοποιήσουμε. Η άρση αυτής της εμπιστοσύνης, έχει ανεξέλεγκτες συνέπειες.
Μια γυναίκα, μητέρα ενός από τα θύματα των Τεμπών, λαμβάνει λογαριασμό νερού ύψους 2.750 ευρώ. Και πάει στην ΕΥΔΑΠ να δει τι μπορεί να έχει συμβεί. Και συναντάει έναν άνθρωπο που μιλούσε σαν τρένο. Και μία αφίσα με μια Καρυάτιδα. Μία ημέρα που ένιωθε αρκετά ζωντανή.
Η σπονδυλωτή παράσταση «Υπερβολές!» αποτελεί το τρίτο και τελευταίο μέρος του τριπτύχου πρωτότυπων νεοελληνικών κειμένων υπό τη θεματική «Βία παντού», που παρουσίασε το Θέατρο Τέχνης κατά την διετία 2021-23 με την υποστήριξη επιχορήγησης του ΥΠΠΟΑ. Οι δύο προηγούμενες παραγωγές που δημιουργήθηκαν και παρουσιάστηκαν στο πλαίσιο της «Βίας παντού» είναι το «Cry» σε κείμενο-σκηνοθεσία Λένας Κιτσοπούλου και το «Μοτέλ» σε κείμενο-σκηνοθεσία Βασίλη Μαυρογεωργίου.