Ο Yuri Honing ένας από τους πιο σημαντικούς σαξοφωνίστες, με πολλές διακρίσεις, μεγάλη πείρα, εκτενείς περιοδείες και πολυάριθμη δισκογραφία, μαζί με το συγκρότημα του Wired Paradise …
είναι η συμμετοχή της Ολλανδίας στο 12ο Ευρωπαϊκό Φεστιβάλ Τζαζ στην Τεχνόπολη, από τις 23 ως τις 27 Μαΐου.
Λίγο πριν την έναρξη του Φεστιβάλ ο Yuri Honing μιλάει στο Culturenow.gr για την Ελλάδα, την μουσική και τα μελλοντικά του σχέδια.
Συνέντευξη: Λίλιαν Αλεξάκου
ΜΗΝ ΧΑΣΕΙΣ!
CultureNow: Πόσες φορές έχετε έρθει στην Ελλάδα;
Yuri Honing: Αυτή είναι η πέμπτη φορά που έρχομαι στην Αθήνα και η τέταρτη που συμμετέχω στο Τζαζ Φεστιβάλ στην Τεχνόπολη (οι προηγούμενες εμφανίσεις ήταν το 2003, 2004, 2009).
C. N.: Σας αρέσει η Ελλάδα;
Y. H.: Ναι μου αρέσει η Ελλάδα. Νομίζω γενικά οι Έλληνες είναι καλοί άνθρωποι. Όταν ήμουν έφηβος είχα εντυπωσιαστεί όταν διάβασα το βιβλίο του Χένρι Μίλλερ «Ο κολοσσός του Αμαρουσίου», που γράφτηκε για την Ελλάδα – το βρήκα πολύ εμπνευσμένο.
C. N.: Ποια είναι η γνώμη σας για το Ευρωπαϊκό Φεστιβάλ Τζαζ στο Γκάζι; Στο άλμπουμ White Tiger συμπεριλάβατε αποσπάσματα από την συναυλία σας στην Αθήνα το 2009.
Y. H.: Το Ευρωπαϊκό Φεστιβάλ Τζαζ στην Αθήνα είναι πολύ φιλόξενο, αναδεικνύει Ευρωπαίους τζαζίστες και υποστηρίζει πολλούς νέους καλλιτέχνες. Τα κομμάτια Meet Your Demons και Zitelle ηχογραφήθηκαν στην Τεχνόπολη το 2009 και κυκλοφόρησαν αργότερα στο άλμπουμ μου White Tiger.
C. N.: Σας ενδιαφέρουν Έλληνες συνθέτες;
Y. H.: Ο Ξενάκης είναι ο ήρωας μου! Είναι από τους μεγαλύτερους συνθέτες του εικοστού αιώνα, το αγαπημένο μου κομμάτι είναι το Jonchaies, αλλά έγραψε φανταστικά πράγματα και για βιολοντσέλο, τρομπόνι. Πάρα πολύ ενδιαφέρουσα προσωπικότητα.
C. N.: Το 2012 σας απένειμαν το Boy Edgar, το σημαντικότερο Ολλανδικό βραβείο για καλλιτέχνη της τζαζ…
Y. H.: Το Boy Edgar είναι ένα βραβείο για την συνολική προσφορά στην Τζαζ σκηνή της Ολλανδίας και είναι τεράστια τιμή για μένα που είμαι Ολλανδός. Είναι σπουδαίο ότι, τώρα το Ολλανδικό κοινό με καλωσορίζει θερμά, οι αντιδράσεις είναι εξαιρετικές και οι περισσότερες συναυλίες μου είναι sold out. Παρότι ταξιδεύω πάρα πολύ στο εξωτερικό, η επιβράβευση από τη δική μου χώρα είναι μεγάλη ανταμοιβή, αισθάνομαι ότι αναγνωρίστηκαν τόσα χρόνια σκληρής δουλειάς.
C. N.: Κυκλοφορήσατε πρόσφατα και καινούργιο CD, με τίτλο «True» με το ακουστικό κουαρτέτο σας…
Y. H.: Το άλμπουμ «True» είναι η απάντησή μου με το ακουστικό Κουαρτέτο που αποτελείται από σαξόφωνο, πιάνο, κοντραμπάσο και ντράμς. Όταν ξεκίνησα με αυτό το σχήμα, ό,τι παίζαμε ακουγόταν κλασσικό και σχετίζονταν με 40 χρόνια ιστορίας της τζαζ. Πήρε λίγο χρόνο για να βρούμε τον τρόπο να δημιουργήσουμε κάτι διαφορετικό. Ο τίτλος True αναφέρεται στο γεγονός ότι είναι η πρώτη ηχογράφηση στην οποία ό,τι παίζω σχετίζεται μόνο με την δική μου καλλιτεχνική ταυτότητα, έτσι ώστε να γράψουμε μουσική ιστορία. Με αυτή την έννοια είναι «True -Αληθινό».
C. N.: Από πού αντλείτε έμπνευση για να συνθέσετε μουσική;
Y. H.: Δύσκολη ερώτηση! Νομίζω ακόμα και όταν δυσκολεύομαι να συνθέσω μουσική, πάντα πιστεύω ότι θα βρω έναν τρόπο για να συνεχίσω. Επίσης, έχω την τάση να ακούω την μουσική, δεν μου αρέσει απλά να δω αν μπορώ να βγάλω κάτι, και να επωφεληθώ από την ακρόαση. Κατά τη γνώμη μου, είναι καλό να σκάβουμε βαθιά για να βρούμε κάτι αξιοπρεπές και μετά εργάζεσαι με αυτό που ανακάλυψες. Παίρνω έμπνευση από οτιδήποτε είναι πρωτοποριακό, ωραίο, καινούργιο ή παράξενο. Μου αρέσουν ιδιαίτερα τα πράγματα που δεν είναι στην μόδα, δεν με ενδιαφέρει το mainstream. Το καλό και το αξιόλογο είναι κρυμμένο συνήθως.
C. N.: Έχετε δηλώσει ότι δεν υπάρχουν διακρίσεις στην τέχνη όταν κάτι είναι καλό.
Y. H.: Νομίζω όλες οι μορφές τέχνης όταν είναι σπουδαίες είναι παρόμοιες, είτε είναι μπαρόκ, ή heavy metal ή τζαζ. Το ίδιο ισχύει στην ζωγραφική, την γλυπτική και την φωτογραφία.
C. N.: Η τζαζ είναι καλλιτεχνική γλώσσα, επικοινωνία και όχι στυλ;
Y. H.: Προσπαθώ να αναπτύξω τη δική μου μουσική γλώσσα-ταυτότητα, στηρίζομαι στο τζαζ υπόβαθρο μου, που με κάποιο τρόπο υψώνεται, υπερισχύει από τα διαφορικά στιλ. Έτσι η τζαζ έχει τη δυνατότητα να αγγίξει τους πάντες και να τους εμπνεύσει ανεξάρτητα από την μουσική τους παιδεία..
C. N.: Ποιες είναι οι επιρροές σας;
Y. H.: Προς το παρόν μπορώ να πω τους: PJ Harvey, Miles Davis, Foo Fighters και Ligety. Αλλά αυτό συνέχεια αλλάζει.
C. N.: Τι μουσική θα ακούσουμε στις 24 Μαΐου στην Τεχνόπολη από το συγκρότημα σας Wired Paradise;
Y. H.: Είναι ένα μίγμα από ροκ, τζαζ, ηλεκτρονική και μη δυτική μουσική. Η θέση μου είναι του τραγουδιστή και «τραγουδάω» περισσότερο μελωδίες, παρά παίζω σόλο. Οι ταινίες είναι στην πραγματικότητα απλά ένας τρόπος για να βρω τίτλους, αν και για μένα η μουσική είναι τρισδιάστατη. Κύριος στόχος μου είναι να υπάρχει η υπογραφή μου, κάνοντας τα πάντα να ακούγονται σαν «η μουσική του Γιούρι» και να εξασφαλίσω ότι εκφράζω την σύγχρονη εποχή και τη ζωή της πόλης.