Με το ηχητικό θεατρικό έργο ασχολούμαι τα τελευταία δύο χρόνια. Μέσα από αυτή τη διαδικασία συγγραφής κατάλαβα πόσα πολλά έχει να μάθει ένας νέος συγγραφέας απ’ αυτό το είδος. Στο ραδιοφωνικό έργο η έλλειψη εικόνας αντικαθίσταται από τον λόγο, τη μουσική και τον ήχο. Αυτό δημιουργεί μεγαλύτερες απαιτήσεις στον συγγραφέα καθώς πρέπει να καλύψει το οπτικό κενό με το κείμενό του και να «βοηθήσει» τον ακροατή να δημιουργήσει μόνος του την εικόνα με τη φαντασία του.
Οι δυο προηγούμενες ηχητικές μας παραστάσεις «Το Πάτωμα» με τον Πέτρο Λαγούτη και τον Πάνο Βλάχο και «Το Κουνούπι» με τη Μυρτώ Αλικάκη και το Νίκο Ψαρρά σε σκηνοθεσία Ανδρέα Φλουράκη, μας έδειξαν ότι ο κόσμος ανταποκρίνεται πολύ θετικά στα ραδιοφωνικά έργα. Υπάρχει μια συνεχής αυξανόμενη τάση προς τον ήχο ο οποίος φαίνεται να κερδίζει ολοένα και περισσότερο έδαφος.
Σκεφτήκαμε την Ευτέρπη ως μία μικρή σειρά αυτοτελών ηχητικών επεισοδίων. Κάθε ιστορία ολοκληρώνεται μέσα σε 5 λεπτά. Η Φαίη Ξυλά έπαιξε την Ευτέρπη αλλά και όλους τους υπόλοιπου ρόλους, αλλάζοντας ύφος και φωνές και δημιουργώντας μια απολαυστική ποικιλία προσωπικοτήτων. Ο Διαμαντής Καραναστάσης έκανε τη σκηνοθεσία, την ηχογράφηση, και τον ηχητικό σχεδιασμό φτιάχνοντας τον κόσμο των επεισοδίων. Η ΜΟΝΙΚΑ έγραψε και τραγούδησε το μουσικό θέμα της σειράς. Η συμμετοχή της Ευτέρπης στο διαγωνιστικό τμήμα podcast του 62ου Διεθνούς Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης ξεκίνησε στις 4 Νοεμβρίου και ολοκληρώνεται στις 14 του ίδιου μήνα.
Πολλές φορές, όταν γράφουμε τους ρόλους, φτιάχνουμε χαρακτήρες που είτε τους γνωρίζουμε καλά, είτε θέλουμε να τους εξερευνήσουμε, είτε απλώς θέλουμε να ακουμπήσουμε πάνω τους. Νομίζω πως είχα την ανάγκη να γράψω έναν χαρακτήρα σαν την Ευτέρπη. Ευγενική, πρόθυμη, καλοπροαίρετη, αισιόδοξη, καθόλου φιλόδοξη, εντελώς μακριά από το σήμερα. Μέσα από τις τυχαίες και απρόσμενα κωμικά συναντήσεις της με προσωπικότητες μιας ευρείας γκάμας -φιλόδοξους πολιτικούς, καχύποπτους αστυνομικούς, ξεμυαλισμένους αριστοκρατικούς γόνους, πονηρούς γιατρούς, φλογερές διασημότητες κ.α.- βλέπουμε μια άλλη πλευρά της κοινωνίας. Εκείνη που συχνά μένει στην αφάνεια.
ΜΗΝ ΧΑΣΕΙΣ!
Η Ευτέρπη είναι ένας χαρακτήρας ανυπότακτος κατά μια έννοια αφού δεν ακολουθεί τις κοινωνικές τάσεις ούτε επηρεάζεται από αυτές. Η ευγένεια και ο σεβασμός είναι σήμερα μια μεγάλη επαναστατική πράξη απέναντι στην αγριότητα που υπάρχει γύρω. Η Ευτέρπη είναι ένας χαρακτήρας που θα ήθελα να συναντώ πιο συχνά.
Η Ζέτη Φίτσιου είναι θεατρική συγγραφέας. Έργα της έχουν ανεβεί σε θεατρικές σκηνές, έχουν βραβευτεί και εκδοθεί. Το 2020 δημιούργησε το www.iroes.art όπου και έχουν παρουσιαστεί μέχρι στιγμής τρία ηχητικά έργα της.
Διαβάστε επίσης:
Οι Ήρωες, της Ζέτης Φίτσιου με τη Φαίη Ξυλά στο 62ο Διεθνές Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης