Το Θέατρο Οδού Κεφαλληνίας παρουσιάζει στη Β΄Σκηνή το έργο του Ματέϊ Βίσνιεκ, Ζητείται κλόουν ηλικιωμένος. Η παράσταση θα κάνει πρεμιέρα στις 20 Νοεμβρίου 2013.
Είστε πρώτος; Άρα έιμαι δεύτερος. Τρείς άνεργοι κλόουν σ’ ένα χώρο αναμονής. Όταν η ανάγκη της επιβίωσης συναντά τον παραλογισμό της καθημερινότητας, σημασία δεν έχει ποιος είναι ο καλύτερος, αλλά ποιος αντέχει περισσότερο. Είστε πρώτος; Άρα είμαι δεύτερος. Και είμαστε εδώ για να περιμένουμε μαζί.
Ένα πολύ ξεχωριστό έργο του Ρουμάνου συγγραφέα Ματέϊ Βίσνιεκ που γράφτηκε το 1987 κι απαγορεύτηκε από τη λογοκρισία της πατρίδας του τότε, παρουσιάζει η «Θεατρική Εταιρία ΠΡΑΞΗ» κατά τη φετινή θεατρική περίοδο 2013-2014 στη Β΄σκηνή του Θεάτρου της Οδού Κεφαλληνίας, προσκαλώντας για άλλη μία φορά τη νεαρή, ταλαντούχα σκηνοθέτιδα Μαρία Ξανθοπουλίδου.
Η πλοκή του έργου είναι εξόχως ενδιαφέρουσα:
ΜΗΝ ΧΑΣΕΙΣ!
Τρεις κλόουν προχωρημένης ηλικίας, που έχουν καιρό να δουλέψουν, γνώριμοι από παλιά, συναντιούνται σ’ ένα γραφείο απαντώντας σε μια αγγελία. Πολύ γρήγορα αρχίζουν να υπονομεύουν ο ένας τον άλλον με σκοπό να εξοντώσουν ψυχολογικά τον πιθανό ανταγωνιστή για τη θέση. Όσο ο χρονός κυλά, η αναμονή τους μαλακώνει. Αρχίζουν να δείχνουν ο ένας στον άλλον κόλπα από παλιά, να εκτίθενται, να παίζουν, να γελούν σαν παιδιά. Τα ρολόγια βρίσκονται παντού γύρω μας να μας θυμίζουν πόσο γρήγορα περνά ο χρόνος. Σημασία έχει πώς περνά, όταν είσαι με κάποιον παρέα.
Για το «Ζητείται κλόουν ηλικιωμένος» σημειώνει η σκηνοθέτης:
Η ανθρώπινη μοίρα ορίζεται από τη συλλογικότητα. Οι άνθρωποι είμαστε καταδικασμένοι να ζούμε σε μικρές ή μεγάλες ομάδες τόσο πολύ που πολλές φορές κινδυνεύουμε να παρασυρθούμε από συστήματα που ποντάρουν στη μαζοποίηση. Όσοι βρίσκονται στην ίδια ομάδα με μας είναι εξαιρετικά σημαντικοί επειδή ακριβώς προσδίδουν νόημα στην ύπαρξή μας. Όσο πιο κοντινοί, τόσο πιο σημαντικοί. Όσο πιο μεγάλοι στην ηλικία τόσο πιο απαιτητικοί. Οι διενέξεις και οι ανταγωνισμοί ανάμεσά μας είναι η απόδειξη ότι για κάποιους είμαστε παρόντες. Με κάποιους μπορεί να περιμένουμε μαζί πάνω σε μια σκηνή θεάτρου. Σ ένα χώρο που συναντηθήκαμε με απόφαση να επικοινωνήσουμε και όπως οι κλόουν να αφήσουμε τη φαντασία μας να ταξιδέψει και τα πόδια μας να σηκωθούν αυτό το ελάχιστο πάνω από τη γη.
Παίζουν: Νίκος Αλεξίου, Γρηγόρης Γαλάτης και ο Αλέξανδρος Μυλωνάς
Μετάφραση: Ερση Βασιλικιώτη, Σκηνοθεσία: Μαρία Ξανθοπουλίδου, Σκηνικά-Κοστούμια: Κατερίνα Ζουράρη, Μουσική: Θοδωρής Οικονόμου, Επιμέλεια κίνησης: Κατερίνα Φωτιάδη, Φωτισμοί: Κατερίνα Μαραγκουδάκη