Από τις εκδόσεις Μεταίχμιο κυκλοφορεί το βιβλίο, Ζωή εκτός τόπου του Έντουαρντ Σαΐντ σε μετάφραση Ελένης Λούση και σε πρόλογο Κατερίνα Σχινά.
Ο Έντουαρντ Σαΐντ, ένας από τους σημαντικότερους διανοούμενους της εποχής μας, έζησε τη ζωή του ανάμεσα σε δύο κόσμους. Γεννημένος στην Παλαιστίνη, με αμερικάνικη υπηκοότητα και μόρφωση, χριστιανός ανάμεσα σε μουσουλμάνους, με αγγλικό όνομα και αραβικό επίθετο, έγινε η φωνή της Ανατολής στον δυτικό κόσμο για δεκαετίες.
Σε αυτή την αποκαλυπτική, συγκινητική αυτοβιογραφία, ο Σαΐντ καταγράφει τα δύσκολα παιδικά χρόνια που διαμόρφωσαν τη σκέψη και τον χαρακτήρα του. Από την οικογένεια και τους φίλους στην Ιερουσαλήμ, τις αλλαγές σχολείων στο Κάιρο και τα καλοκαίρια στη Βηρυτό ως τις σπουδές του στις Ηνωμένες Πολιτείες, η πένα του ζωντανεύει τοπία χαμένα πια και αποκαλύπτει μία ολόκληρη ζωή σε διαρκή αναζήτηση ταυτότητας, εθνικής αλλά και προσωπικής.
«Όσο διάβαζα την αυτοβιογραφία του Έντουαρντ Σαΐντ, τον ανακαλούσα όπως τον γνώρισα στην πρώτη του επίσκεψη στην Ελλάδα, στα μέσα της δεκαετίας του ’90 […]: Mια πολυσχιδής προσωπικότητα που περνούσε από τη λογοτεχνική θεωρία στη γεωπολιτική ανάλυση με εντυπωσιακή άνεση∙ ένας Μεσανατολίτης με διαπεραστικό βλέμμα ντυμένος το τουίντ σακάκι του νεοϋορκέζου καθηγητή∙ ένας διανοούμενος σε εξορία, που αντιστάθμιζε την αποπροσανατολιστική, πρωταρχική απώλεια μέσω της δημιουργίας ενός νέου κόσμου προς κυριάρχηση, και κράδαινε τη διαφορά του σαν όπλο, εμμένοντας ζηλότυπα στο δικαίωμα να μην ανήκει».
Από τον πρόλογο της Κατερίνας Σχινά
Ο Έντουαρντ Σαΐντ (Edward W. Said) γεννήθηκε το 1935 στην Παλαιστίνη. Ήταν ένας από τους πλέον σημαίνοντες κριτικούς λογοτεχνίας και στοχαστές παγκοσμίως. Καθηγητής Αγγλικής και Συγκριτικής Λογοτεχνίας στο Πανεπιστήμιο Κολούμπια, το συγγραφικό του έργο φτάνει τα δεκαοχτώ βιβλία, πολλά από τα οποία έχουν κυκλοφορήσει στα ελληνικά. Σε αυτά συγκαταλέγονται το Οριενταλισμός (που προτάθηκε για το αμερικάνικο Εθνικό Βραβείο του Κύκλου Κριτικών), το Κουλτούρα και ιμπεριαλισμός και το Καλύπτοντας το Ισλάμ. Επίσης ήταν μουσικοκριτικός, μελετητής της όπερας, πιανίστας και ο ευφραδέστερος ομιλητής επί του παλαιστινιακού ζητήματος στη Δύση. Απεβίωσε το 2003 ύστερα από μακροχρόνια μάχη με τη λευχαιμία.