Η Αμάντα Μιχαλοπούλου είναι η εισηγήτρια ενός σεμιναρίου με τίτλο «Ζωή: Οδηγίες χρήσεως»…
… που αποτελεί ένα εργαστήρι δημιουργικής γραφής γύρω από την αυτοβιογραφία στο Μουσείο Ηρακλειδών, από τις 11 Ιανουαρίου 2013 και για οκτώ Παρασκευές.
Τι συνδέει άραγε τη ζωγραφική των σπηλαίων, την “Κύρου Ανάβαση” του Ξενοφώντα και τα Ιερά Ευαγγέλια; Η αφήγηση του καθημερινού βίου, η επιθυμία για κάποιο είδος βιογραφίας. Μπορεί η μέθοδος να διαφέρει, αλλά η ανάγκη παραμένει ίδια. Σε κρίσιμες εποχές οι άνθρωποι θέλουν να ανασκευάσουν και να διηγηθούν την ιστορία τους. Και μιλώντας για τη ζωή τους, να μιλήσουν για την εποχή τους. Δεν είναι τυχαία η συγκυρία: όπως στη βικτωριανή εποχή, αλλά και στην περίοδο του ψυχρού πολέμου στην Ευρώπη, έτσι και σήμερα η βιογραφία ανθεί. Και μάλιστα με τρόπους που δεν υποπτευόμαστε καν: ακόμη και τα μπλογκ είναι μια κραυγή για προσοχή. Ακούστε τη δική μου εκδοχή, ακούστε την ιστορία μου, λέει ο κάθε μπλόγκερ.
Στο σεμινάριο “Ζωή: οδηγίες χρήσεως” η συγγραφέας και δημοσιογράφος Αμάντα Μιχαλοπούλου θα μυήσει τους συμμετέχοντες στο λογοτεχνικό είδος της βιογραφίας και της αυτοβιογραφίας. Ύστερα από μια σύντομη ιστορική αναδρομή θα διδάξει απλές μεθόδους και ασκήσεις με τις οποίες θα γραφτούν στη συνέχεια ιστορίες που βασίζονται σε βιώματα. Ημερολογιακή γραφή, αφηγήσεις με συγκεκριμένο θέμα, κείμενα βασισμένα σε προσωπικές φωτογραφίες ή κειμήλια. Οι ασκήσεις και τα αυτοβιογραφικά κείμενα που θα μελετηθούν θα εστιάσουν στους κινδύνους του είδους της αυτοβιογραφίας (ναρκισισμός, μισαλλοδοξία, επιθυμία εκδίκησης, εξιδανίκευση). Αλλά και στην πνευματική και σωματική εγρήγορση που προσφέρει η αφήγηση της ζωής μας (αναγνώριση κινήτρων, κατανόηση, συμπόνια, θάρρος, απελευθέρωση).
ΜΗΝ ΧΑΣΕΙΣ!
Ψυχοθεραπευτές, νευρογλωσσολόγοι και συγγραφείς που έχουν ασχοληθεί με το θέμα θα πλαισιώσουν ορισμένα σεμινάρια ως καλεσμένοι. Απώτερος στόχος μια σφαιρική, διαισθητική, αλλά και διεπιστημονική ανασύνθεση της ζωής μας σε εποχές κρίσης.
Λίγα λόγια για τη συγγραφέα:
Η Αμάντα Μιχαλοπούλου σπούδασε Γαλλική Φιλολογία στην Αθήνα και Δημοσιογραφία στο Παρίσι. Από το 1990 ως το 2008 αρθρογραφούσε στην εφημερίδα “Καθημερινή”. Πρωτοεμφανίστηκε στη λογοτεχνία με το βραβείο διηγήματος του περιοδικού Ρεύματα και τη συλλογή διηγημάτων Έξω η ζωή είναι πολύχρωμη (1994). Το πρώτο της μυθιστόρημα, Γιάντες, απέσπασε το Βραβείο Μυθιστορήματος του περιοδικού Διαβάζω (1996). Στην αμερικανική μετάφραση του βιβλίου της Θα ήθελα απονεμήθηκε το Βραβείο Διεθνούς Λογοτεχνίας του Αμερικανικού Ομοσπονδιακού Ιδρύματος Τεχνών (2008). To “Θα ήθελα” ήταν επίσης υποψήφιο για το βραβείο Best Book in Translation του Πανεπιστημίου του Ρότσεστερ. Έχει γράψει έξι μυθιστορήματα, δύο συλλογές διηγημάτων και αρκετά παιδικά βιβλία με πιο πρόσφατο το προεφηβικό μυθιστόρημα “Έρχεται ο Ίνξορ”. Έργα της έχουν μεταφραστεί σε δώδεκα γλώσσες.