Το Θέατρο της Οδού Κυκλάδων “Λευτέρης Βογιατζής” παρουσιάζει το πρόγραμμα της καλλιτεχνικής περιόδου 2015-2016.
Αναλυτικά:
ΟΚΤΩΒΡΙΟΣ 2015
Διονύσης Σαββόπουλος
50 χρόνια
Υπέρ των Προσφύγων
// 19-20 Οκτωβρίου 2015 //
Στις 19 Οκτωβρίου, στο Θέατρο Κυκλάδων-Λευτέρης Βογιατζής, ο Διονύσης Σαββόπουλος διαλέγει από το 50χρονο ρεπερτόριο του 22 τραγούδια και ερμηνεύει 11 από αυτά μόνος με την κιθάρα του, κι άλλα τόσα με την Ελένη Βιτάλη. Η βραδιά, που θα επαναληφθεί και την επομένη, 20 Οκτωβρίου, αφιερώνεται στη μνήμη του Λευτέρη Βογιατζή για να υπογραμμίσει την ιστορική και καλλιτεχνική σημασία αυτού του τόσο αγαπημένου χώρου.
ΜΗΝ ΧΑΣΕΙΣ!
Τα έσοδα θα διατεθούν υπέρ των παιδιών των προσφύγων, μέσω της Εθελοντικής-Κοινωνικής Οργάνωσης ΑΡΣΙΣ, που δραστηριοποιείται στο συνοριακό σταθμό της Ειδομένης.
Πληροφορίες: Τηλ.: 210 8217877. Τιμή εισιτηρίου: 16 ευρώ. Πώληση: Οι θέσεις του θεάτρου είναι περιορισμένες και η πώληση των εισιτηρίων θα γίνει μόνο ηλεκτρονικά από την: www.ticketservices.gr
Φθινοπωρινή σονάτα του ΊΝΓΚΜΑΡ ΜΠΕΡΓΚΜΑΝ
// Πρεμιέρα, Πέμπτη 29 Οκτωβρίου 2015 //
Μετάφραση, Διασκευή, Σκηνοθεσία: Μαρία Μαγκανάρη
Σκηνικός χώρος, Κοστούμια: προτσές
Φωτισμοί, Σχεδιασμός Ήχου: Μαρία Γοζαδίνου
Βοηθός Σκηνοθέτη: Ανδριάνα Χαλκίδη
Παίζουν: Μαρία Κεχαγιόγλου, Ανθή Ευστρατιάδου
Η «Φθινοπωρινή Σονάτα», το σπουδαίο έργο του Ίνγκμαρ Μπέργκμαν ζωντανεύει στη σκηνή του Θεάτρου της Οδού Κυκλάδων με τη Μαρία Κεχαγιόγλου και την Ανθή Ευστρατιάδου, σε σκηνοθεσία Μαρίας Μαγκανάρη. Ξεκινώντας από την αριστουργηματική ταινία του 1978, με την Ίνγκριντ Μπέργκμαν και τη Λιβ Ούλμαν, η ομάδα προτσές επιχειρεί να ερευνήσει σκηνικά τα όρια του επιχειρήματος και της βίας του λόγου, την υποκειμενικότητα και την αλήθεια της κοινής ιστορίας, την απόκρυψη και την αποκάλυψη του εαυτού, τη συνάφεια βιολογικού και ψυχολογικού ρόλου, μέσα από την πλέον αρχετυπική σχέση: τη σχέση μητέρα και κόρης.
Η μητέρα και η κόρη ξανασυναντιούνται μετά από πολλά χρόνια. Η καθεμία έχει τις δικές της λέξεις για να περιγράψει την πραγματικότητά της. Όταν όμως τις ανταλλάσσουν, οι λέξεις αυτές δεν έχουν αξία. Γιατί, όπως λέει ο Στρίντμπεργκ στη «Σονάτα των Φαντασμάτων», η σιωπή δεν μπορεί να κρύψει τίποτα, ενώ τα λόγια μπορούν. Η κόρη ρωτάει: «Τι λάθος έκανα;» «Κανένα λάθος» απαντάει η μητέρα, χωρίς όμως να την κοιτάει. Αργότερα, η μητέρα με τη σειρά της θα ρωτήσει: «Τι λάθος έκανα;». Και τότε, το κοινό τους παρελθόν θα εμφανιστεί σαν φάντασμα, που ξαναζωντανεύει ζητώντας επίμονα κάτι. Τα λάθη, οι ενοχές, η τιμωρία και η συγχώρεση θα παλέψουν με την αγάπη, που στέκει αμήχανη και ανέκφραστη. Ανάμεσα στις δύο γυναίκες, θα παρεμβάλλεται πάντα η μουσική…
ΝΟΕΜΒΡΙΟΣ 2015
Σαλώμη του ΌΣΚΑΡ ΓΟΥΑΙΛΝΤ
// Πρεμιέρα, Πέμπτη 26 Νοεμβρίου 2015 //
Σκηνοθεσία/Μετάφραση: Θέμελης Γλυνάτσης
Σκηνικά: Κωνσταντίνος Ζαμάνης
Κοστούμια: Ελευθερία Αράπογλου
Φωτισμοί: Στέλλα Κάλτσου
Μουσική: Γιώργος Πούλιος
Διανομή: Θεοδώρα Τζήμου (Σαλώμη), Νέστωρ Κοψιδάς (Ηρώδης), Θανάσης Δόβρης (Ιοακαναάν), Αλεξάνδρα Ντεληθέου (Ηρωδιάδα), Βασίλης Λιάκος (Ναραμπόθ), Δημήτρης Τσιγκριμάνης (Ο ακόλουθος της Ηρωδιάδας / Ναμαάν), Σωτήρης Τσακομίς (Ένας δαίμονας)
Γραμμένο στα τέλη του 19ου αιώνα στα Γαλλικά, η Σαλώμη του Όσκαρ Γουάιλντ είναι αδιαμφισβήτητα ένα από τα πιο γοητευτικά και προκλητικά κείμενα της Ευρωπαϊκής δραματουργίας. Η Βιβλική ιστορία της πριγκίπισσας της Ιουδαίας που χόρεψε μπροστά στον Ηρώδη για να πάρει ως αντάλλαγμα το κεφάλι του Ιωάννη του Βαπτιστή μεταμορφώνεται από τον Γουάιλντ σε ένα κείμενο που ξεχειλίζει με ένταση, ερωτισμό και μια περιρρέουσα αίσθηση παρακμής. Η Σαλώμη είναι επί της ουσίας μια εξαντλητικά επαναλαμβανόμενη ελεγεία στο παράνομο βλέμμα, που δημιουργεί πλέγματα και τροχιές επί της σκηνής με ένα μοναδικό τρόπο. Το έργο συνομιλεί απευθείας με την ουσία της θεατρικής μηχανής, αποκαλύπτει δηλαδή τη βαθύτατη φετιχιστική πλευρά του θεάτρου και τη μεταμόρφωση του θεατρικού χαρακτήρα σε αντικείμενο θέασης, απογύμνωσης και φυσικά ερωτικής φαντασίωσης. Ο Γουάιλντ είναι πεντακάθαρος: το παραστατικό σώμα είναι αναγκαστικά ερωτικό, και ο θεατής είναι επί της ουσίας ένας πεφωτισμένος ηδονοβλεψίας. Ένας θίασος καταξιωμένων, αλλά και νέων ηθοποιών, ενώνουν τις δυνάμεις τους στην παρουσίαση αυτής της ιστορίας της «κόρης του πάθους», όπως αποκαλούσε ο Γουάιλντ την ηρωίδα του, σε μια σκηνοθετική ανάγνωση που δίνει έμφαση στον ερωτισμό, την κοινωνική αποσύνθεση και την ποιητικότητα του κειμένου.
ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΣ 2015
Το κουκλόσπιτο, του Χένρικ Ίμπσεν
// Πρεμιέρα, Τετάρτη 20 Ιανουαρίου 2016 //
Απόδοση – Δραματουργική επεξεργασία: Γιώργος Σκεύας
Σκηνοθεσία: Γιώργος Σκεύας
Σκηνικά: Εύα Μανιδάκη
Κοστούμια: Νίκη Ψυχογιού
Μουσική – Σχεδιασμός ήχου: Σήμη Τσιλαλή
Σχεδιασμός φωτισμών: Γιώργος Σκεύας
Παίζουν: Αμαλία Μουτούση, Άρης Λεμπεσόπουλος Μαρία Ζορμπά, Γιώργος Συμεωνίδης, Νικόλας Παπαγιάννης
Το Κουκλόσπιτο (Νόρα) του Χένρικ Ίμπσεν, παρουσιάζεται από τον Ιανουάριο του 2016 στο Θέατρο της οδού Κυκλάδων-Λευτέρης Βογιατζής, σε σκηνοθεσία Γιώργου Σκεύα, και την Αμαλία Μουτούση στον εμβληματικό ρόλο της Νόρας. Γραμμένο το 1879, το έργο του μεγάλου Νορβηγού συγγραφέα, συντάραξε την εποχή του και υπήρξε καταλυτικό στην εξέλιξη της θεατρικής τέχνης. Εκατόν σαράντα χρόνια σχεδόν, μετά την πρώτη του εμφάνιση στην ευρωπαϊκή θεατρική σκηνή, το αριστούργημα του Ίμπσεν, διατηρεί αναλλοίωτη τη δύναμή του, χάρη στην ανατρεπτική του φύση και την εκρηκτική του ένταση. Η Νόρα –πρόσωπο μυθικό για τη σύγχρονη δραματουργία– γίνεται πια στην εποχή μας, ένα σύμβολο όχι μόνο για τη γυναίκα, αλλά γενικότερα για τον άνθρωπο, ανεξαρτήτως φύλου. Μέσα από την ποιητική διάσταση του λόγου, ο Ίμπσεν καλεί τον θεατή σ’ ένα ταξίδι αυτογνωσίας, προτρέποντάς τον να δει τον εαυτό του στον καθρέφτη και να γκρεμίσει τους τοίχους του δικού του «Κουκλόσπιτου».
ΜΑΡΤΙΟΣ 2016
Οστέα ξηρά με τον ΠΕΡΙΚΛΗ ΜΟΥΣΤΑΚΗ
// Πρεμιέρα, Τρίτη 8 Μαρτίου 2016 //
Παραστάσεις: Δευτέρα-Τρίτη, 21.00
Σύλληψη-Σκηνοθεσία: Περικλής Μουστάκης
Μετάφραση κειμένου: Γιώργος Κοροπούλης
Σκηνική επιμέλεια χώρου-Κοστούμια: Άγγελος Αγγελής
Φωτισμοί: Αλέκος Αναστασίου
Μουσική επιμέλεια-Βοηθός σκηνοθέτης: Ντίνα Σταματοπούλου
Παίζουν: Περικλής Μουστάκης, Ελένη Γαρυφαλλή
Με αφορμή το όραμα του προφήτη Ιεζεκιήλ όπου ξηρά οστά αποκτούν και πάλι ζωή, η περφόρμανς ΟΣΤΕΑ ΞΗΡΑ ΣΦΟΔΡΑ εισχωρεί στον ανοίκειο κόσμο της πνευματικότητας του θανάτου αποκαλύπτοντας μιαν άλλη πραγματικότητα…
3 «Άνθρωπε», με ρώτησε, «μπορούν να γίνουν ζωντανοί άνθρωποι αυτά τα κόκαλα;». Κι εγώ απάντησα: «Κύριε, Θεέ, εσύ ξέρεις». 4 Τότε μου είπε: «Μίλα εκ μέρους μου σ’αυτά τα κόκαλα και πές τους “κόκαλα εσείς ξερά, 5 ο Κύριος, ο Θεός σάς λεέι: Προσέξτε. Εγώ θα φέρω πνοή μέσα σας και θα παρετε ζωή. 6 Θα σας δώσω νεύρα και θα κάνω να’ρθει πάνω σας σάρκα και θα τη σκεπάσω με δέρμα· μετά θα σας δώσω πνόη και θα πάρετε ζωή. Τότε θα μάθετε ότι εγώ είμαι ο “Κύριος”». 7 Προφήτεψα, λοιπόν, κατά πως διατάχθηκα. Και εκεί που προφήτευα, έγινε ένας θόρυβος και ακούγονταν τριξίματα· τα κόκαλα πλησίαζαν το ένα το άλλο. 8 Ύστερα, κοίταξα και είδα ότι νεύρα και σάρκες φύτρωναν πάνω στα κόκαλα και μετά ντύθηκαν με δέρμα· ζωή όμως δεν υπήρχε ακόμα μέσα τους.
(Απόσπασμα από την Παλαιά Διαθήκη, Ιεζεκιήλ κεφ. 37: 3-8, μτφ. Εκδόσεις Ελληνική Βιβλική Εταιρία).
ΜΑΪΟΣ 2016
Αλτσίνα, Όπερα δωματίου τού Χέντέλ
// Πρεμιέρα, Δευτέρα 4 Μαΐου 2016 //
Σκηνοθεσία: Θέμελης Γλυνάτσης
Μουσική διεύθυνση-διδασκαλία-τσέμπαλο: Μιχάλης Παπαπέτρου
Ερμηνεύουν: Λένια Ζαφειροπούλου, Αναστασία Κότσαλη, Λητώ Μεσσήνη, Μαϊρα Μηλολιδάκη κ.α.
To Θέατρο της Οδού Κυκλάδων φιλοξενεί, για πρώτη φορά στην ιστορία του, παράσταση όπερας, ένας φόρος τιμής στον Λευτέρη Βογιατζή, με το μπαρόκ αριστούργημα «Αλτσίνα», του G.F. Handel. Η ιστορία της εγκαταλειμμένης μάγισσας, που ξελογιάζει και ξελογιάζεται από τον θαλασσοπόρο θνητό (με ευθείες αναφορές στον οικείο μύθο της Ομηρικής Κίρκης), συναρπάζει με το χιούμορ και το πάθος της. Για τη συγκεκριμένη παραγωγή, η Ομάδα Μουσικού Θεάτρου, Ραφή, μετά την επιτυχία της Cendrillon στο θέατρο Skrow, συμπράττει πάλι με τον σκηνοθέτη Θέμελη Γλυνάτση. Στο ρόλο της Αλτσίνα η Λένια Ζαφειροπούλου.
Η Ομάδα Mουσικού Θεάτρου Ραφή ιδρύθηκε το 2012 από τις μουσικούς Αναστασία Κότσαλη, Λητώ Μεσσήνη και Μάιρα Μηλολιδάκη και τον μαέστρο Μιχάλη Παπαπέτρου. Οι παραγωγές της περιλαμβάνουν κυρίως άγνωστα έργα όπερας δωματίου. Επόμενό της project ο Πυγμαλίωνας του J.P. Rameau τον Οκτώβριο, σε σκηνοθεσία Πάρι Μέξη, στο Θέατρο Πόρτα.
Χορηγοί Θεάτρου: Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος, Κοινωφελές Ίδρυμα Ιωάννη Σ. Λάτση
Διαβάστε επίσης: Νέα εποχή στο «Θέατρο της Οδού Κυκλάδων»
